Beatrix ontdooide tijdens de troonswisseling. In haar gezicht bleek meer beweging te zitten dan voorheen. Willem-Alexander had niet alleen met zijn hermelijnen mantel een zichtbare waardigheid gekregen, ineens vertegenwoordigde ook zijn gezicht het hele land. Maar hij kon het aan. Máxima was een schitterende polder-Evita. En het volk speelde zijn rol als volk met verve, alsof iemand tegen ze gezegd had: ‘En jullie zijn volk.’

‘Die jongen kan in elk geval beter voorlezen dan zijn moeder,’ zei ik thuis voor de tv. Want al heb ik vijf keer voor de Gouden Koets gelopen, en mocht een goede kennis van me in de kerk roepen dat de koning was ingehuldigd, ik ben niet zo’n enorme monarchist. De koning spreekt over zichzelf als ‘wij’, het volk voelt een wij-gevoel, en ik denk de hele tijd: hoezo wij? ‘wij is een woord voor koningen/ en wie hun slippen dragen’, dichtte ik ooit.

De enige regerend vorst die was komen opdagen was prins ‘wij van Monaco’ Albert. Die hou je ondanks waarschuwingen niet weg van een feestje. Het was bovendien in Amsterdam dus hij kwam alleen. Die prinses van Marokko was ook niet te versmaden. Ze droeg een schitterend groen gewaad, wat mooi paste bij haar rode haren. En wat is die Charles toch een chique man, dacht ik.

Maar je zult toch volk zijn. Met een opblaasbare oranje kroon op je kop. Toch leek Willem-Alexander in zijn toespraak te beseffen dat er zonder volk geen koning is.

In het centrum van mijn woonplaats Arnhem heb ik ’s middags het volk nog eens goed bekeken. Ik wilde de hele tijd roepen: ‘Majesteit, zie hier uw onderdanen!’ Mensen die blikjes in de struiken gooien en lage dierlijke geluiden voortbrengen. Die luid boeren en tegen de gevels pissen. In de Gouden Eeuw zouden ze gezegd hebben: ‘Het gemeen is los.’

’s Avonds keek ik opnieuw tv. Het gerucht ging dat die tien F16’s boven Amsterdam een kwart vormen van onze operationele luchtmacht.

Net daarvoor hadden we een koningsvaart gehad op het IJ. Het koninklijk gezin voer onder meer langs de boot van de Gay Pride. Zelfs de homo’s en lesbiennes hadden zich aangepast en zagen er veel minder bloot uit dan tijdens de echte Gay Pride. De Jostiband, een verzameling verstandelijk gehandicapten met instrumenten, speelde, beter dan ooit, kinderliedjes voor de prinsesjes. Een ‘top-dj’ dreunde door het Koninklijk Concertgebouw Orkest heen en werd door het koninklijk paar enthousiast de hand gedrukt. Maar even daarvoor was men nog voor het einde van het optreden van het Nationaal Ballet weggevaren. En er was een carnavalsboot van de oudste carnavalsvereniging van het land, uit Venlo. Nederland in een notendop.

Mabel, de vrouw van de in coma liggende prins Friso, had nogal opvallend een stuk trouwjurk aan haar schouder hangen. Tot dit jaar vierde ik Koninginnedag met een oranje gebakje bij mijn moeder. Van de beste banketbakker natuurlijk. En dan zaten we veilig voor de tv commentaar te leveren. ‘Een van die prinsessen is gewoon de dochter van een kapper, hoor,’ zei ze dan. Of: ‘En die, die is het Paard van Troje.’ Kortom: we hebben altijd enorm genoten van de koninklijke familie.

We hebben vorige week mijn moeder begraven. Ze droeg in de kist haar mooiste hoed. ‘Je trekt toch wel zwarte schoenen aan,’ had ze gezegd. Ze had nog wel een paar. Dus daar stond ik in mijn vaders trouwschoenen. Met een handjevol dierbaren. Precies zoals zij het had gewild.

Toen ik daaraan terugdacht en zag hoe ontroerd Willem-Alexander was tijdens zijn toespraak, dacht ik: het is een goeie jongen, die vindt zijn moeder vast belangrijker dan dat hele koningschap. Hij moet in de toekomst samen met het hele volk die moeder begraven. Ik hoop niet dat ze dan ‘Bea bedankt’ gaan zingen. Als ik haar was zou ik nu al aanwijzingen voor mijn begrafenis geven: ‘in kleine kring, zwijgend’. ‘En met een diepe buiging,’ zeg ik.

© Arnold Jansen op de Haar

  window.___gcfg = {lang: 'en-GB'};  (function() {    var po = document.createElement('script'); po.type = 'text/javascript'; po.async = true;    po.src = 'https://apis.google.com/js/plusone.js';    var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(po, s);  })();